توصیه‌های امام حسین (ع) به حضرت زینب و رباب
تاریخ انتشار: ۸ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۲۳۴۲۴
امام حسین (ع) در روزهای منتهی به روز عاشورا اشعاری با مضمون شهادت و رسیدن به لقای خداوند سرود. در این زمان بانوان حرم شنیدند و از خود واکنش نشان دادند. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، کاروانیان امام حسین علیه السلام چند روز قبل از واقعه عاشورا در کربلا مستقر شدند. نقل است هر روز که کاروانیان به روز شهادت خود نزدیک‌تر می‌شدند، به جای ترس، اشتیاقی فراوان در چهره آنها دیده می‌شد؛ چرا که آنها در مکتب امام حسین علیه السلام آموختند برای رسیدن به لقای خداوند باید از تمام هستی خود گذشت و در این راستا جان را که با ارزش‌ترین عنصر انسان و مایه حیات اوست، به خداوند بخشید؛ همان شرطی که امام حسین(ع) در آغازین لحظات حرکت کاروان برای این سلوک نورانی تعیین کرد و فرمود «هرکس قصد دارد نفس خویش را در راه ما قربانی کند و آماده ملاقات با خداست، با ما حرکت کند؛ مَنْ کَانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حسّ جانبازی در راه خدا، بیش از همه در خود وجود مقدس امام حسین علیه السلام تبلور داشت و آن حضرت در موقعیت‌های مختلف آن را ابراز می‌داشتند. نقل است در روزهای منتهی به روز عاشورا، امام حسین(ع) در گوشهاى نشست به اصلاح شمشیرش پرداخت و در این وقت این اشعار را خواند:
«اى روزگار، اُف بر دوستى تو، چقدر در شب و روز، دوستان و هواخواهان را کشتى و بین دوستان جدایى انداختی و در عین حال روزگار به افراد جایگزین آنها قناعت نکند، به هر حال امور به سوى خداى بزرگ بازگردد و هر زنده سرانجام این راه را مىپیماید، زمان کوچیدن از دنیا چقدر نزدیک شده که به سوى بهشت و یا به سوى غیر بهشت است.»
یَا دَهْرُ أُفٍّ لَكَ مِنْ خَلِیلٍ ** كَمْ لَكَ فِی الْإِشْرَاقِ وَ الْأَصِیلِ
مِنْ طَالِبٍ وَ صَاحِبٍ قَتِیلٍ ** وَ الدَّهْرُ لَا یَقْنَعُ بِالْبَدِیلِ
وَ إِنَّمَا الْأَمْرُ إِلَى الْجَلِیلِ ** وَ كُلُّ حَیٍّ سَالِكٌ سَبِیلِ
ما أقرَبَ الوعدُ إلى الرّحیلِ ** إلى جَنانٍ وَ إلى مَقِیل
حضرت زینب سلام‌الله علیها وقتى که این اشعار را از برادر شنید، عرض کرد:
«برادرم، این کلام کسى است که یقین به کشته شدن دارد.» امام حسین(ع) فرمود: «بله اى خواهرم» زینب سلام الله علیها فرمود: «اى واى بر من که برادرم حسین(ع) کشتن خود را به من خبر دهد!» گریه سایر بانوان حرم بلند شد ... حضرت ام کلثوم فریاد مىزد: وَا مُحَمَّدَاهْ وَا عَلِیَّاهْ وَا أُمَّاهْ وَا أَخَاهْ وَا حُسَیْنَاهْ وَا ضَیْعَتَنَا بَعْدَكَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّه. اى واى اى رسول خدا! اى واى اى على!، اى واى اى مادر جان، اى فاطمه، اى واى حسن، اى واى حسین!؛ چه قدر مصیبت شما بعد از تو اى حسین، ضایعه جانسوز و جبران ناپذیر است.» امام حسین(ع) او را تسلیت داد و فرمود:
«اى خواهرم خاطرات را به تسلیت الهى، تسلّى بده، چرا که ساکنان آسمانها و زمین همه مىمیرند، همه خلایق نابود مىشوند و کسى باقى نمىماند.» سپس فرمود: «اى خواهرم امّ کلثوم، و اى زینب و اى فاطمه و اى رباب؛ متوجّه باشید، هر گاه کشته شدم، به خاطر عزاى من گریبانتان را چاک نزنید و صورت خود را نخراشید و گفتار بیهوده به زبان نیاورید؛ لَهَا یَا أُخْتَاهْ تَعَزَّیْ بِعَزَاءِ اللَّهِ فَإِنَّ سُکَّانَ السَّمَاوَاتِ یَفْنُونَ وَ أَهْلَ الْأَرْضِ کُلَّهُمْ یَمُوتُونَ وَ جَمِیعَ الْبَرِّیَّةِ یَهْلِکُونَ ثُمَّ قَالَ یَا أُخْتَاهْ یَا أُمَّ کُلْثُومٍ وَ أَنْتِ یَا زَیْنَبُ وَ أَنْتِ یَا فَاطِمَةُ وَ أَنْتِ یَا رَبَابُ انْظُرْنَ إِذَا أَنَا قُتِلْتُ فَلَا تَشْقُقْنَ عَلَیَّ جَیْباً وَ لَا تَخْمِشْنَ عَلَیَّ وَجْهاً وَ لَا تَقُلْنَ هُجْراً.» (اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى، ص82)
خطبه‌ای از امام حسین (ع) که سبب بیداری «حرّ ریاحی» شدانتهایپیام/
R1392/P/S4,37/CT1 واژه های کاربردی مرتبط کربلا عاشورا موکب تسنیم ماه محرم امام حسین (ع) بیشتر بخوانید...All Content by Tasnim News Agency is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
منبع: تسنیم
کلیدواژه: کربلا عاشورا موکب تسنیم ماه محرم امام حسین ع کربلا عاشورا موکب تسنیم ماه محرم امام حسین ع امام حسین ع اى واى
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۲۳۴۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟
خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه‌های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جا‌هایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیرو‌های دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است